Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ΠΡΟΣΕΥΧΗ...

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...!
 Ηταν μια ομορφη, γεματη αστερια, γαληνια νυχτα..Καθισμενοι πλαι πλαι, κοντα στο παραθυρι, υσηχαζαμε...Κι αν για κατι ειμασταν κι οι δυο ανυσηχοι, μας γεμιζε χαρα και τρυφερα συναισθηματα η σκεψη οτι εχουμε ο ενας τον αλλον..Και οι δυο μαζι την αγαπη μας που μας ενωνει...
-Αγγελε....;
-Πες μου καλη μου...
-Ειμαι εντελως αχρηστη, κακια, νευρικη...Σου εχω κανει τοσο μεγαλο κακο οσο κανεις αλλος και γι αυτο δεν αξιζω την αγαπη σου....Μη με εγκαταλειψεις.....
-Παρακαλω..;;;Πότε ψυχη μου, τί μου εκανες..;;
-Ναι, ειμαι αθλια, μονο το κακο τραβαω επανω μου απο τοτε που γενηθηκα....
- Κι εγω τοτε τί ειμαι..;Κατι κακο και ειμαι διπλα σου...;Εξηγησε μου σε παρακαλω, τι εγινε, δεν καταλαβαινω...Εκανες κατι και δεν θες να μου το πεις..;
-Γενικα, ετσι ειμαι, γιατι ειμαι ανθρωπος...
-Μιχαελα, σε χανω, τί θες να μου πεις ακριβως..;
-Να, ηθελα απλα να σου πω ποσο πολυτιμος εισαι στη ζωη μου, να σ ευχαρηστησω για οτι εχεις κανει για μενα,οσες φορες σε χρειαστηκα ησουν ο πιο αληθινος  μου φιλος..!Και να σ ευχαριστησω για ολα..!Ηθελα ακομα τη βοηθεια σου στο γνωστο θεμα που ξερεις οτι με ανυσηχει..!
-Ωραια, κι ολος αυτος ο προλογος της συμφορας που κολαει..;Αφου κι εγω σ αγαπω και το ξερεις...!
-Μα τοτε που σε ειχα πικρανει, που διαφωνουσα μαζι σου και σου πηγαινα κοντρα με τροπο που σε πληγωνα..; 
-Ε, δεν το ειχαμε συζητησει αυτο τοτε.;Δεν τα ειχαμε βρει και δεν ειμαστε τωρα τοσο αγαπημενοι..;Γιατι να ξαναγυριζουμε στο ασχημο παρελθον..;
Χαμογελασα γιατι καταλαβα πως ειχε δικιο...!
Φυσικα αυτη η συζητηση μεταξυ μας δεν εγινε ποτε..!Τωρα μολις τη σκαρφιστηκαμε και την καταγραψαμε ως ενα ζωντανο παραδειγμα, αυτου που δεν εγινε μεν μεταξυ μας,αλλα συμβαινει καθε μερα, και σε μια σχεση μαλιστα πολυ πιο στενη και σημαντικη κι απο τη δικη μας...!
Και εννοουμε τη σχεση Ανθρωπου - Θεου...!Και την επικοινωνια- συνομιλια αυτης της σχεσης, την προσευχη... Δυστυχως στα επισημα θρησκευτικα συστηματα, η  υποτιθεμενη ενοτητα εχει υποκαταστησει την προσωπικοτητα και τη μοναδικοτητα της,(οτι κανουν καποιοι σημαντικοι αλλοι το επαναλαμβανουνε ολοι και σε καθε περισταση ) ο φοβος του αγνωστου, εχει υποκατασησει την ακαταλυτη ψυχοσωματικη ενοτητα του θεϊκου με το ανθρωπινο στοιχειο(τη Θεια Κοινωνια )...Καποιοι ανθρωποι πριν απο πολλους αιωνες μιλησαν στο Θεο για τα λαθη τους με τροπο ισοπεδωτικο για τον εαυτο τους λογω της μεγαλης τους αγαπης προς Αυτον και του ποσο αληθινα μετανιωσανε..Καποιοι απο αυτους τους ανθρωπου εγιναν αγιοι, κι ετσι τα λογια τους εκεινα στο Θεο που καταγραφηκαν, εμειναν μεχρι σημερα ως προσευχηταρια...Σιγουρα ομως αυτοι οι ιδιοι ανθρωποι ειχαν μιλησει στο Θεο και σ αλλο τονο, οχι ενοχικο αλλα αγαπητικο μονο κι ευχαρηστιακο..!Εντυπωση προκαλει το γεγονος οτι αυτος, ο αλλος τονος οταν το σφαλμα εχει διορθωθει κι οι φυσιολογικες ενοχες εχουνε περασει, δεν σωζεται καπου ως μια επισημη προταση επικοινωνιας με το Θεο..!Αυτο εχει ως αποτελεσμα να εγκλωβιζονται οι ανθρωποι σε μια μονιμα ενοχικη διαθεση απεναντι στο Θεο που μειωνει την αγαπη και την αισθηση της εγγυτητας, αυξανει το φοβο και προκαλει εντελει  την απομακρυνση...
Κι οταν το σφαλμα διορθωνεται, και οι φυσιολογικες ενοχες κατα το χρονο του σφαλματος (αυτο που λεμε αμαρτια ) φυσιολογικα απομακρυνονται, γιατι να ξαναγυριζουμε και να εμμενουμε στο ασχημο παρελθον..;Δηλαδη ο Θεος κατ αυτη την αντιληψη, ζει σε αιωνιο παρελθοντικο χρονο μονιμα οσον αφορα τα σφαλματα των παιδιων του και σε παροντικο χρονο οσον αφορα διαφορες θρησκευτικες υποχρεωσεις που επιβαλουν τα διαφορα θρησκευτικα συστηματα...Αν εγω εκανα δηλαδη ενα σφαλμα την προηγουμενη εβδομαδα, το διορθωσα, το ξεπερασα, ισοπεδωσα τοτε τον εαυτο μου απεναντι στο Θεο μεσα απ την καρδια μου κι Εκεινος μου εδωσε συγχωρεση δυναμη και φωτισμο, και σημερα ειναι Τεταρτη τι γινεται..;Ο Θεος ζει στην προηγουμενη εβδομαδα οταν προσευχομαι, ωστε να αναφερθω παλι το ιδιο ενοχικα κι ετεροχρονισμενα, και οταν θα παω για φαγητο ζει στο σημερα και κοιταει αν νηστευω...;
Κατι τετοιο δεν στεκει φυσικα... : ).. Αυτοι που φερνουν το Θεο σ αυτα τα τοσο μικρα για το Μεγαλειο Του μετρα, ειναι οι ανθρωποι, που παρεξηγησαν την παραβολη του καλου Ποιμενα και των προβατων, κι ενιοτε συμπεριφερονται πραγματικα σαν προβατα και δυστυχως, με ποιμενες  μοναχα ανθρωπους...Αντιθετα η παραβολη του καλου Ποιμενα, οπου ο Χριστος παρουσιαζει τον Εαυτο του ως Ποιμενα και τους ανθρωπους Του, τα πλασματα του, ως αγαπημενα του προβατα που τα φυλαει απο το κακο, σηματοδοτει ακριβως την αντιθετη σταση ζωης κι επικοινωνιας..!Μια σταση αγαπης και οικειοτητας,την αισθηση αδυναμιας του παιδιου απεναντι στον πατερα, που ειναι αδυναμια δυνατοτητων, γνωσης αντιληψης και εμπειριων..!Επιπλεον ο Θεος ακουει οταν του μιλαμε κι ακουει στο τωρα..!Και ξερει ποιο ειναι το εκαστοτε ''τωρα'' του ανθρωπου..!
Φαντασου λοιπον Αγγελε, να ζει ο ανθρωπος ενα ''τωρα'' επιδιορθωσης των σφαλματων, χαρας δημιουργικοτητας και πνευματικης προκοπης, να παει να προσευχηθει στο τελος μιας ομορφης, απ ολες τις αποψεις, μερας και ν αρχισει στο Θεο την ενοχικη αυτοκατακριση, επειδη ετσι του ειπανε οτι πρεπει να κανει...!Φανταζομαι πως η αντιδραση του Θεου θα ειναι παρομοια με τη δικη σου προηγουμενως στον υποθετικο, παραβολικο μας διαλογο.... : )) ..
Ακριβως..!Μα γιατι ομως, πες μου, σε μια τετοια κατασταση οπως  αυτη που μολις περιεγραψες, ο ανθρωπος να χαλασει το κεφι στον ουρανο...;Αφου ο ιδιος ο Χριστος λεει πως χαρα μεγαλη γινεται στον ουρανο, στον Πατερα Θεο και στους αγγελους για εναν ανθρωπο που επιστρεφει κοντα τους..!
Οποτε, ανθρωπε, που αφησες πια πισω σου το παρελθον και πας μπροστα,  οταν προσευχεσαι απλα join the party..!Για σενα αλλωστε γινεται το παρτυ..!Για να πας ακομα πιο μπροστα και να πεταξεις τωρα ψηλοτερα, οχι να ξαναγυρισεις πισω..!
Το πισωγυρισμα παντοτε φερνει αποκοπη απο την νεα πορεια και απομακρυνση..Εδω ομως υπαρχουν δυο πολυ λεπτες και παρεξηγημενες εννοιες..Η ταπεινοφροσυνη και η υπερηφανια...Λοιπον αλλο ταπεινοφροσυνη και συγνωμη, κι αλλο πισωγυρισμα και εμμονη με το ενοχικο συναισθημα και το παρελθον..!Οταν γινεται το σφαλμα (αμαρτια ) κι ο ανθρωπος το αντιλαμβανεται αυτο και μετανιωνει  αληθινα, τοτε η συγνωμη κι η αυθορμητη ισοπεδωση του εαυτου μπροστα στο Θεο απο αγαπη σ Αυτον κι εμπιστοσυνη και λυπη, ναι ειναι ταπεινοφροσυνη..!Ενα κομματι της ταπεινοφροσυνης, η αρχη, γιατι η συνεχεια ερχεται και συνεχιζεται στην πραξη..!Οταν το σφαλμα διορθωθει και προχωρησεις, μπορεις στην πραξη της ζωης σου να εισαι απλος, πιο συγκαταβατικος με τον συνανθρωπο σου που θα κανει ενα σφαλμα απεναντι σου, αναγνωριζοντας κατι απο σενα και σ αυτον, την πανανθρωπινη, κοινη δυνατοτητα του λαθους..;Μπορεις απεναντι στο Θεο, αντι να θυμασαι διαρκως το σφαλμα σου και να τον φοβασαι, να θυμασαι την αγαπη Του, στη συγχωρεση που αμεσως σου δινει με την ειλικρινη σου συγνωμη, στη δυναμη και στο φωτισμο που σου δινει να διορθωσεις το σφαλμα..;Μπορεις να νιωθεις απεναντι Του την ευγνωμοσυνη, τη σιγουρια την αγαπη και την εμπιστοσυνη ενος παιδιου που ξερει οτι το αγαπουν, κι αφου το αγαπουν δεν προκειται να το εγκαταλειψουν, και δεν θα το εγκαταλειψουν και για εναν αλλο λογο, επειδη ειναι παιδι..;Τοτε κερδιζεις μαζι δυο αρετες, την αληθινη  ταπεινοφροσυνη και το σεβασμο..Η υπερηφανεια εχει δυο οψεις:την καλη και την κακη υπερηφανεια..Η καλη υπερηφανεια ειναι ο θαυμασμος για το ανηκειν σε κατι, που αξιζει αληθινα το θαυμασμο..Και κατι τετοιο ειναι και η συγχωρεση και η αγαπη του Θεου..!Κατι που αξιζει να ειναι καποιος περηφανος γι αυτο, για το γεγονος οτι ανηκει σε αυτο..!Κι εδω η ταπεινοφροσυνη ενωνεται με την εσωτερικη αρχοντια, το δυναμισμο και την αξιοπρεπεια..!Αντιθετα η κακη υπερηφανεια εχει να κανει με τον εγωισμο, την αισθηση οτι ενας ανθρωπος μονος θα ξεπερασει τα παντα κι οι αλλοι ολοι δεν αξιζουν τιποτα μπροστα σ αυτον, τις δυνατοτητες του και τις κατακτησεις του...Ειναι η αιτια για ολους αυτους τους απανθρωπους πολεμους που μαστιζουν κατα καιρους και δυστυχως κι ακομα, την ανθρωποτητα..Η εμμονη στην ενοχικη διαθεση ειναι επισης ενα δειγμα κακης υπερηφανειας κι οχι ταπεινοφροσυνης, γιατι ειναι σαν να μην πιστευει ο ανθρωπος στη δυναμη της θεεικης αγαπης που τον συγχωρει και τον αναγεννα, και να εμμενει εκει κολημενος στο τι ο ιδιος εκανε....!
Βεβαια, για να προχωρησει κανεις, εννοειται πως πρωτα κοιταζει να διορθωσει το σφαλμα του..!Αγγγελε, τί ειναι ομως το σφαλμα απεναντι στο Θεο, η αμαρτια οπως λεμε..;
Φυσικα οχι το φαγητο ή ο τροπος που ντυνεσαι...Ουτε αλλα τετοια που σχετιζονται αποκλειστικα με πολιτισμικες διαφορες ανθρωπων και μονο...Στην ουσια δεν υπαρχει καποια βλαβη που μπορει να προξενησει ο ανθρωπος στον ιδιο το Θεο ως Προσωπο...Αλλα στην ουσια και παλι, βλαπτει ο ανθρωπος το Θεο οταν βλαπτει το συνανθρωπο του, και μαζι τον ιδιο του τον εαυτο, γιατι με καθε βλαβη που θα προξενησεις στον αλλον αδικα, βλαπτεις μαζι και τη δικη σου υποσταση ασχετα αν το αντιλαμβανεσαι αυτο ή οχι...Το σφαλμα, η αμαρτια, ειναι καθε ειδους αδικια και βλαβη που μπορει να προξενησει ο ανθρωπος στο διπλανο του..Αλωστε το ειπε ο ιδιος ο Χριστος..''Αν ευεργετησατε τον καθε ελαχιστο αδερφο μου Εμενα ευεργετησατε, κι αν προξενησατε κακο σ αυτον το προξενησατε σ Εμενα...''
Ποσο ομορφη φιλοσοφια και σταση ζωης...!!!Αχ αν νιωθαμε ολοι ετσι ο κοσμος θα ηταν στ αληθεια καλυτερος....!!!
Οποιος το θελησει αληθινα να νιωθει ετσι, ειναι απολυτα ελευθερος να το κανει Μιχαελα μου, και με τον ιδιο το Θεο πρωτο διδαξαντα..!Αξια εχει να κανεις κατι επειδη αληθινα το λεει η καρδια σου....
Οπως και η προσευχη..!Μα για να δεις αν αληθινα το λεει η καρδια σου πρεπει να ξερεις καταρχην σε ποιον απευθυνεσαι,και ποια ειναι η σχεση σου μαζι του εφοσον οταν μιλαμε για προσευχη, δε μιλαμε παρα για επικοινωνια..Και μια που ξεκινησαμε με το ενοχικο συναισθημα που δυστυχως επικρατει στη προσευχη, και τα σφαλματα, να διευκρινισουμε πως οτι ειπωθηκε παραπανω αφορα τα καθημερινα επιδιορθωσιμα σφαλματα που ολοι κανουμε,μικρα ή μεγαλυτερα και τη συγχωρητηκη δικαιοσυνη του Θεου απεναντι στη συγνωμη κα την επιδιορθωση...Δεν αφορα σε καμια περιπτωση τις θηριωδιες καποιων απ-ανθρώπων, και ποσο μαλλον οταν αυτες γινονται στο ονομα του Θεου και επιφερουν εκατομβες θυματων....
Εξυπακουεται...!Εκει υπαρχει η τιμωρητικη δικαιοσυνη του Θεου, ενα αλλο μεγαλο κεφαλαιο, στο οποιο, οπως λες κι εσυ Μιχαελα, θα επανελθουμε σε επομενη πτηση...!
Λοιπον, εφοσον η προσευχη ειναι επικοινωνια, ειναι ακριβως το ποιημα της ψυχης προς τον Πλαστη Θεο και Πατερα της και ειναι μοναδικη για την καθε ψυχη, οπως το καθε ανθρωπινο προσωπο που φερει την ψυχη ειναι μοναδικο..!Τα λογια ειναι αυτοδημιουργητα και τα νοηματα σχετιζονται με την εκαστοτε πραγματικοτητα της ζωης και των βιωματων του προσευχομενου...Αλωστε ο τυπος προσευχης που ο ιδιος ο Χριστος προτεινε, ειναι το ''Πατερ ημων''..Η αυτολεξει του μεταφραση..;''Πατερα μας ουρανιε, ας ειναι Αγιασμενο το ονομα σου (Αγιος=Αυτος που αγει,δηλαδη που καθοδηγει ) ας ελθει η Βασιλεια σου κι ας γινει το θελημα σου οπως στον ουρανο (τον κοσμο  των αγγελων ) ετσι και στη γη..Δωσε μας για σημερα την τροφη που χρειαζομαστε (υλικη και πνευματικη ) και συγχωρεσε μας τα σφαλματα μας οπως κι εμεις συγχωρουμε οσους εσφαλαν απεναντι μας..Μην επιτρεψεις στο πνευμα του κακου να μας πλανησει αλλα γλυτωσε μας απο την κακια και την αδικια..!''Δεν αποπνεει ενα συναισθημα παιδικης αγαπης εμπιστοσυνης και οικειοτητας..;Ολα τα αλλα ειναι ανθρωπινοι τυποι..Προερχομενοι συχνα απο ενα αγχος πνευματικης εγρηγορσης...Η αληθινη ομως πνευματικη εγρηγορση βρισκεται στην πραξη, στην διαρκη απωθηση του κακου και της αδικιας, κι οχι σε εναν εξαντλητικα ενοχικο λογο αυτοκατακρισης απεναντι στο Θεο, που μοναχα κουραζει κι εξαντλει την ψυχη, φερνωντας τελικα το αντιθετο αποτελεσμα, αντι για εγρηγορση, εξαντληση μελαγχολια και απομακρυνση...!
Πες τα κι εσυ Αγγελε μου, τα ελεγα εγω και δε με πιστευανε..!: )) Αλωστε αν πιστευουμε κι επαναλαμβανουμε διαρκως οτι ειμαστε κακοι και αθλιοι, πώς θα γινουμε καλοι στο τελος που ειναι το ζητουμενο..;Το μονο που θα καταφερνουμε, θα ειναι να πιστευουμε υποσεινηδειτα οτι ο Θεος ή θα μας εγκαταλειψει ή θα μας κατακεραυνωσει εντελει αφου υποτιθεται πως ζουμε σε μια μονιμη αθλιοτητα, μια μονιμα ''κακη διαγωγη''...
Κι επειδη η επικοινωνια ειναι η βασικη αρχη για μια σχεση- κοινωνια προσωπων, ας δοθει βαση σ αυτο...Η φολκλορικη, διχως συναισθηση συνυπαρξης και ενθεης κοινωνιας πιστη, δεν σημαινει τιποτα...Και η προσευχη-ακαταλαβιστικο μουρμουρισμα χωρις συναισθηση επικοινωνιας, δεν ειναι προσευχη, αλλα χασιμο χρονου...
Κλεινοντας λοιπον, θα μου επιτρεψεις Αγγελε να αποδωσω λιγο πιο βιωματικα αυτο που ανεφερες μολις τωρα, με ενα απλο τεστ-παραδειγμα..!Φανταστειτε πως τη στιγμη που προσευχεστε, ακουτε εσωτερικα μια φωνη να σας απανταει ακριβως επανω σε αυτο που λετε..!Πως αντιδρατε..;Τρομοκρατειστε, ξαφνιαζεστε, αναρωτιεστε τί συνεβη και μηπως εχετε χασει τα λογικα σας..;Η δοξαζετε το Θεο ευτυχισμενοι για την τοσο αμεση και καθαρη απαντηση Του..;Αν σας συμβαινει το πρωτο,μαλλον μιλατε μονοι σας και δεν περιμενετε απαντηση απο κανεναν... Αναθεωρηστε παρακαλω, και θα μας θυμηθειτε..!: ))Αν σας συμβαινει το δευτερο πειτε το  και στους αλλους..!Οχι τι σας δοθηκε ως απαντηση και ποιο ηταν το αιτημα, αυτα ειναι προσωπικα, αλλα το οτι η προσευχη ειναι εκφραση σχεσης Ανθρωπου-Θεου, και μαλιστα της σημαντικοτερης σχεσης...Αν θελουμε, (γιατι και ποιος δε θελει..;;; ) να βρουμε επιτελους αυτο τον πολυποθητο παραδεισο, που τον αναζητουμε διαρκως, πιστοι και απιστοι, σε τοπια, τραγουδια, εμπειριες, κοκτειλ κι οτι αλλο...!: ))Αυτα ειναι μονο τα σημαδια της ψυχης μας, που κι αυτα μαρτυρουν το θεϊκο μας προορισμο..!
Στωμεν καλως λοιπον, στην πρωταρχικη της υπαρξης μας σχεση, η οποια νοηματοδοτει, και καθοδηγει στο Φως της Αιωνιοτητας, και καθε αλλη σχεση στην πορεια της ζωης..!


Αγγελος & Μιχαελα