Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ..!

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΟΥ......
Τον συναντας μες στα τραγουδια, στα ονειρα, στις ζωγραφιες..Μιλάς συχνα γι αυτον μα δεν γνωρίζεις ίσως ακόμα ποιος είναι..!Τί είναι αληθινά για σένα..!Ο φύλακας άγγελος..Ο καλύτερος φίλος που είχες ποτε, έχεις, και θα έχεις στην αιώνια συνέχεια της ζωής σου!Αν βεβαια το θες...!

Μα ποιος αλήθεια δεν θα το ήθελε..;Σπανια όμως οι άνθρωποι πιστεύουν βιωματικά στην υπαρξή τους.!Πώς θα σου φαίνοταν αν κάποια στιγμή που είσαι μόνη σου ή μόνος σου στο σπίτι, γύριζες να κοιτάξεις δίπλα σου, κι έβλεπες έναν φωτεινό άγγελο να σου χαμογελάει..;!Εναν όμορφο άντρα ή μια όμορφη γυναίκα με γλυκό πρόσωπο, ζεστό βλέμμα και φτερά..Ενα πλάσμα του Θεού όπως κι εμείς, απο έναν κόσμο όμως, που η αδικία και το κακό δεν έχουνε θέση.. !Κι όμως, είναι σ αυτόν τον κόσμο, εδώ, για να βοηθα και ν αγαπάει εσένα!Αν τον έβλεπες, θα ξαφνιαζόσουνα σίγουρα, γιατί όμως..;Ισως επειδή μας εχει επηρεάσει πολύ ο τρόπος σκέψης ''βλέπω, άρα υπάρχει''..Ομως καμιά φορά, άυτο που βλέπουμε, δεν υπάρχει αληθινά εκεί για εμάς..!Βλέπουμε π.χ. στο δρόμο, έναν άγνωστο άνθρωπο, μια δύσκολη για εμάς μέρα.Ισως αυτό να μας κάνει να αισθανθούμε όμορφα, να είναι σαν μια επιβαιβέωση ότι δεν είμαστε μόνοι..!Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα για σένα..!Δεν περνά απο εκείνο το δρόμο για σένα..!Αν πλησιάσεις και του πεις το προβλημά σου θα του φανεί μάλλον περιεργο..!Θα αναρωτηθεί ''σε ξέρω απο κάπου..;Είμαστε όμως εντέλει αληθινά μόνοι..;Τί είναι αυτό που κρύβει η επιδέξεια απάτη της μοναξιάς..;

''Η μοναξιά, είναι η επιδέξεια απάτη απο κάτι βαθύ μες στην ύπαρξη..''πρόλαβε να διαβαστεί το ρητό καποιου Γκαμπριλοβιτς στο τρίτο προγραμμα της ΕΡΤ πριν την κλείσουν........Κι έχει πολύ δίκιο.!!Πολλές φορές οι άνθρωποι,πιστεύουνε στο φύλακα άγγελο τους τυπικά...Κι έτσι στις δύσκολες στιγμές, όταν όλα πάνε στραβά γύρω σου η μέσα σου, στις στιγμές της οργής ή του πόνου, ή στις στιγμές που απλά αποζητας μια όμορφη σκέψη γύρω σου, κάποιον φίλο να εμπιστευτείς όσα δεν τολμησες ποτέ να εμπιστευτεις, ούτε στον ίδιο τον εαυτό σου, κι όμως υπάρχουν κάπου μέσα σου βαθιά και θέλεις κάπως να τα εκφράσεις, τότε ξεχνάς οτι υπάρχει ο άγγελος σου..!Μα τότε είναι που χρειάζεται να το θυμηθείς!Στην ουσία ο άγγελος σου, υπάρχει κι είναι παντα δίπλα σου..Στο παραδειγμα της Μιχαέλας η ιστορία επιδέχεται τρια είδη συνέχειας..1.Ο στενοχωρημένος ανθρωπος επιστρέφωντας σπίτι κλείνεται στον εαυτό του, και διατηρεί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού την αυταπάτη του, ότι δεν είναι μόνος γιατί πριν είδε έναν άνθρωπο αγνωστο που κάτι του άρεσε ίσως σ αυτόν.....Δε θα τον ξαναδεί ίσως ποτέ, και σε λίγη ώρα θα τον έχει ξεχάσει..!2.Να επιστρέψει στο σπίτι του και να αναζητήσει αμέσως κάποιον φίλο να μιλήσει γι αυτό που τον απασχολεί..Ο φίλος όμως, ίσως να μη μπορεί εκείνη τη στιγμή να τον ακούσει ή ίσως να μην είναι σε θέση να τον καταλάβει και να τον βοηθήσει αληθινά!Ακόμη όμως κι αν τιποτα απ αυτά δεν δυσκολέψει την φιλική επικοινωνία, ο φίλος κάποια στιγμή, σαν άνθρωπος, θα απομακρυνθεί, θα επιστρέψει στα δικά του, κι όταν κλείσει το τηλεφωνο ή η πορτα, θα επιστρέψει η αναμέτρηση με τον εαυτό, που κάποιες φορες είναι πολύ σκληρή ή αδιέξοδη.....3. Ο στενοχωρημένος άνθρωπος αυτός, να αναζητήσει άμεσα επιστρέφωντας σπίτι του, τον πιο αληθινό απ όλους του τους φίλους, το φύλακα άγγελό του..!Ο φύλακας αγγελος του καθενος, γνωρίζει τη μοναδική κι ιδιαίτερη ψυχή του καθένα και ξέρει ακριβως πώς να τον καταλάβει και να τον βοηθήσει..Ειναι ο δικός του, μοναδικά πιστός, αχώριστος κι αφοσοιωμένος φίλος!Μένει στο σπίτι του, περπατά αόρατος δίπλα του στο δρόμο, τον συνοδεύει παντου, τον προστατεύει απο το κακό..Κάθε ανθρωπος θα έχει σίγουρα να θυμάται έστω και μια φορα στη ζωή του πως του συνέβη κάτι και γλύτωσε, ως δια μαγειας!Στην πραγματικότητα, είναι πολλές οι φορές, μόνο που οι άνθρωποι συχνά δεν το προσεχουν, ή το προσπερνουν, αποδίδωντας το στην τύχη..Βέβαια, κάποιες φορες κι οι άγγελοι έχουν παράξενες στρατηγικές...Μπορεί π.χ. κατι που ζητάει ο άνθρωπος,να αργεί να πραγματοποιηθεί, ή να μην πραγματοποιείται ποτε, αν δεν είναι για το καλό του ή αν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή..!Πάντα όμως οι άγγελοι νοιάζονται για τον άνθρωπό τους και τον αγαπούν..!Αγαπουν τον άνθρωπο τους, πιο πολύ ακόμα κι απ όσο αγαπά ο ίδιος τον εαυτό του!Περισσότερο απο τον άγγελό σου, σε αγαπά μόνο ο πλάστης σου, ο Θεός..!

Οντως..!!Κάποτε σε μια παλιά μου σχέση, γεμάτη προβλήματα, μιλούσα συχνά στο φύλακα άγγελό μου τα βράδια, που έμενα μόνη μου, και αρχικά , τον παρακαλούσα να κάνει κάτι για εμάς, να μας βοηθήσει να μείνουμε μαζί και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες..Ο άλλος δεν ήθελε όμως κάτι τέτοιο, κι ετσι δεν γίνοταν τίποτα, και τα προβλήματα διαιωνίζονταν..Δε σκεφτηκα ούτε στιγμή όμως ότι ο φύλακας άγγελός μου δε με ακούει, ή δεν υπάρχει ίσως, γιατί το ένιωθα ότι είναι εκεί, δίπλα μου..!!Οι σκέψεις μου είχαν κολήσει όταν άρχιζα να του μιλάω,το μυαλό μου πονούσε και δεν επαιρνε με τίποτα στροφές...Κι εκεί που έθετα στον άγγελό μου τόσα ερωτήματα, ξαφνικά μου ερχόντουσαν κατι σκέψεις και ιδέες, που το ήξερα, πως δεν ήταν δικές μου γιατί πολύ απλά, εγώ δε σκεφτόμουνα ποτέ μ αυτό τον τρόπο, κι ακόμα περισσότερο, εκείνες τις στιγμές δεν ήμουνα σε θέση να σκεφτώ καθαρά τίποτα!Επιπλέον, όσες φορές, μιλώντας μόνη, σε στιγμές απελπισίας, έθετα τα ίδια ερωτήματα, για εκείνη τη σχέση, στο κενό, χωρίς συνειδητά να απευθύνομαι σε κανέναν...φλασιές μηδέν..!Εγώ κι η απελπισία μου απομέναμε, μόνες..!Τελικά, μέσα απ την όμορφη αυτή εσωτερική ''συζήτηση'' με τον καλύτερο μου φίλο, το φύλακα άγγελό μου, κατάλαβα με τον καιρό πως ήταν για καλό μου να χωρίσω..Χωρισα, και όντως, με ξαναβρήκα!Εμένα, τους αληθινους μου φίλους, το δυναμισμό μου τη διάθεσή μου για ζωή!Απλώς ένα ζωντανό παράδειγμα της ύπαρξης των αγγέλων μας, που μας αγαπούν, και λαχταράνε ένα βλέμμα της ψυχής μας, τη σημασία που θα τους δώσουμε κι αυτό.. αληθινά για το καλό μας!!Παρόμοιες εμπειρίες μπορουν σε κάθε άνθρωπο να συμβούν αν επιλέξει να στραφεί σε αυτές..!Οι εμπειρίες υπάρχουν όλες γύρω μας..Ο καθένας όμως ζεί αυτές που θα επιλέξει να ζήσει..!

Κάποιοι άνθρωποι ωστόσο, εγκλωβίζουνε το φύλακα άγγελό τους σε ανθρώπινα συστήματα, όπως θρησκευτικούς τύπους, πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις που θεωρουν ότι εκεί μόνο μπορούν να ζητήσουν τη βοήθειά του, κι αλλα παρόμοια..Ετσι χάνουν την ουσιαστική επαφή μαζί του και αφήνονται αβοήθητοι στις τόσες πλάνες του εαυτού τους και των καταστάσεων..Οι άγγελοι πονούν, και θέλουνε να τους βοηθήσουν, όμως αν δεν τους ζητηθεί αυτό απ τον άνθρωπό τους, δεν μπορουν να παραβιάσουν με το ζόρι τη θέλησή του και τη σκεψη του..Η αλήθεια είναι πως τίποτα άλλο δεν μπορεί να δίωξει απο κοντά σου το φύλακά άγγελό σου εκτός απο την αδικία και το κακό όταν αυτά είναι τα ιδανικά της ζωής σου...Δεν υπαρχει αλλο είδος αμαρτίας που να διώχνει τον άγγελο δηλαδη, εκτός απ τ οτιδήποτε σκαρφίζεται ο άνθρωπος και πράτει για ν αδικήσει και να βλάψει τον άλλον..Οι άγγελοι είναι παντού όπου ο άνθρωπος χρειάζεται έναν φίλο αληθινό, ένα χέρι να πιαστεί, μια όμορφη σκέψη να γαληνέψει τον ταραγμένο νου, μια σοφή συνβουλη..!Δεν τους βλεπουμε, γιατί απλά, είναι όντα που δεν ανήκουν στην τρίτη διάσταση..!

Τους νιώθουμε όμως και βλέπουμε ολοζώντανη κάποιες φορές την παρουσία τους..Κάποιες φορές εκεί που φαίνεται να είμαστε άτυχοι και οι άγγελοι να μην είναι εδώ γύρω, κάτι άλλο, στο αθέατο συμβαίνει, και εχουμε ακόμα πιο έντονη και δυνατη την προστασία τους!Θυμάμαι κάποτε ένα ατύχημα που μου συνέβη..Ημουν μόνη, είχα τραυματιστεί σοβαρα και η βοήθεια θ αργούσε λίγο να έρθει οπότε..ο τραυματισμός μου χειροτέρευε κι είχα αρχίσει να περνάω δύσκολα...!Ξαφνικά τότε μες στον πόνο και τον πανικό θυμήθηκα μια μικρή εικονίτσα του Αρχάγγελου Μιχαηλ που ειχα μαζί μου!Την εβγαλα απ την τσέπη και την ακούμπησα στο σημείο που πονούσα ζητώντας βοήθεια..Αμέσως ο πόνος εξαφανήστηκε εντελώς κι ηρέμησα τελείως..!Σα να με είχαν ναρκώσει..!Το ασθενοφόρο άργησε κοντά άλλη μισή ώρα να ρθει γιατί ήμουν σε απομονωμέμο σημείο..Οσο καιρό διήρκησε ύστερα η ανάρωσσή μου, δεν μπορούσα να κάνω σχεδόν τίποτα είχα όμως την ευκαιρία να σκεφτώ, να συναισθανθώ, να αναστοχαστώ και να συνειδητοποιήσω πράγματα που σχεδόν μου άλαξαν τη ζωή....Μια άλλη φορά πάλι, το ατύχημα αποφευχθηκε, αν κι οι συνθήκες θα μπορούσαν άνετα να το επιφέρουν..!Ημουνα μόνη στη θάλασσα με απίστευτη τρυκυμία και μηδενική ορατότητα στο βυθο..Θυμόμουν απο παλιά το σημείο, δεν είχε τίποτα επικύνδυνο κι ετσι αποφάσισα να μπω..Το κύμα όμως μ εκανε να χάσω την ισοροποία μου, και τη στιγμη που μ εριχνε, είδα ένα βράχο μυτερό σα μαχαίρι να προβάλει μπροστα μου απο τ βυθό και μη μπορώντας να τον αποφύγω, λόγω δυνατης τρυκυμίας, έπεσα πανω του.!Σε κλασματα δευτερολέπτων βλέπωντας το βράχο σκεφτηκα απλά το φύλακα άγγελό μου..Χτύπησα πάνω στο βράχο χωρις να πάθω απολύτως τίποτα, νιώθωντας κάτι σαν φτερό ολογυρά μου να με προστατεύει...Είχα πάθει σοκ..Παλεψα λίγο ακόμα με το κύμα, προσπθώντας να βρω την ισοροποία μου, και τότε η τρυκυμία κόπασε λιγο και μπόρεσα να βγω εξω...Μόλις πάτησα γη, ένιωσα τ αγκάθι ενός αχινου στο πόδι μου αλλά και πάλι δεν έπαθα τίποτα..!Βγήκα και περπάτησα κανονικά, συνειδητοποιώντας οτι η μορφολογία του εδάφους εκει, είχε αλάξει τραγικά...!Και φυσικά για ακόμα μια φορά ότι ΝΑΙ, υπάρχουν άγγελοι...!!Είναι κοντά μας, είναι παντού, είναι φρουροί και οδηγοί μας στην αιωνιότητα..!Και όλα, για κάποιο λόγο γίνονται..!

Κάποιο άλλο όμορφο ρητό λέει ''σκεφτομαι, άρα υπάρχω''..!Οποτε νιώθει ο άνθρωπος απελπισμένος και μόνος, εξαντλημένος απο κάποια μάχη της ζωής ή σε αδιέξοδο, αρκεί να σκεφτεί ότι οι άγγελοι είναι μόνο μια σκέψη μακριά...!

 Αγγελος... & Μιχαέλα!

  

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.!


Οσοι με το Χάρο (Αρχάγγελο ψυχοπομπό στον Αιώνιο Παράδεισο φυσικά...) γίναν φίλοι...βίωσαν αληθινα, απο αυτή εδω τη ζωή, τη σωτηρία της ψυχής...!''ΦΤΕΡΩΤΟ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΑ, ΠΟΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ Σ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ..'' όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι..!
Λατρεύω τη μουσικη..!!Και πολεμώ μ αυτή ενάντια στην απελπισία...Παραθέτω τρεις, γεμάτες νόημα, μουσικές συνοδείες απο έναν αγαπημένο καλλιτέχνη για το ''ταξίδι στο αθέατο''. Ελπίζω να σας αρέσουν..!
(το τελευταίο τραγουδι αφιερωμένο στην ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!)

 


 


Μιχαέλα
 

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Θυμησου Αγάπη...

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΦΩΣ...


 Συγκινημένος βαθιά με τις δύο προηγούμενες αναρτήσεις της Μιχαέλας, που εκφράζουν και το δικό μου πνεύμα απόλυτα, της θύμησα κάποιους δικούς της στίχους που υπενθυμίζουν μια όμορφη ελπίδα στου κόσμου τη μάχη,κι εκφράζουν το όμορφο ρηττό ''η Ισχύς εν τη Ενώσει''...Ενωση Θεού,Αγγέλων Αρχαγγέλων και Ανθρώπων, αλλά και Ανθρώπων μεταξυ τους σ όλα τα επίπεδα..Στον έρωτα, όπως είπες Μιχαέλα μου, αλλά και στην αληθινη φιλία, που καποιες φορές πραγματώνεται κι όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν να εκτιμουν τους αληθινους μαχητές, στο επαγγελμά τους, στην οικογενειά τους, στην πόλη τους, στο περιβάλλον τους..Να στεκονται στο πλάι αυτών, των αληθινών μαχητών χωρίς ψευτικα ανήκειν υστεροβουλίας σε καπελωμένες παρατάξεις, συμπολεμιστές και συνάνθρωποι...! Και τότε η νίκη θα κερδιθεί, αν όλοι μαζί πολεμήσουμε για την ψυχή μας, με το σπαθί του πνευματος μας,αγέρωχοι κι ανεπηρέαστοι στα υστερόβουλα ψέματα όλων των δήθεν σωτήρων, των δήθεν μαχητων και διαμορφωτων σκέψης..Εμείς τη φλόγα της ψυχής μας μοιραζόμαστε μαζί σας ευελπιστώντας ν ανάψουμε  στην κάθε ψυχή τη δική της φλόγα...Μα ας συνεχίσουν οι στίχοι...!

Αγγελος

 ΘΥΜΗΣΟΥ ΑΓΑΠΗ...

Πληγές που ακόμα στάζουν αίμα και πονάνε..
Μα κάθε μέρα πιο βαθιά, πιο μακριά
με παρασέρνει ,
ένα αστέρι με πηγαίνει, μαζί με παίρνει..
Και μια φωνή που όλο μέσα μου σωπαίνει
απογειώνεται, ξεσπά μαζί μου,
πλάϊ μου πεθαίνει.

Κι αυτή η γή που μελαγχόλησε, γέμισε ψέμα,
Πές μου τι κράτησες εσύ σ’ αυτό το βλέμμα.;
Κάτι που όλα τ’  αγαπάει απ’ την αρχή, και ξαναζεί..
Κάτι που ανάβει μες στον ήλιο κι αγρυπνεί.!

Δάκρυ που κύλησε στα χρόνια που περνάνε,
που δεν γυρνάνε..
Σαν τα πουλιά απογειώνονται
και πιο ψηλά πετάνε..!
Σαν χελιδόνια στη Μεσόγειο,
μαύρα φτερά φοράνε
πάνω απ’ τη θάλασσα..

Θυμήσου αγάπη, όσα ξεχνάς να θυμηθείς,
πόσο στην πόλη αυτή, βαθιά μελαγχολείς..
Πόσες βραδιές στο σταυροδρόμι
κάτι προσπάθησες να πεις,
μόνο ο Θεός το είχε ακούσει
και οι σταγόνες της βροχής..

Θυμήσου αγάπη,
μέσα στη νύχτα έκανες τ’ όνειρο
μαχαίρι να κοπείς,
και τ’ ΄Αγιο Αίμα η προσευχή σου
προτού ακόμα γεννηθείς...

Θυμήσου αγάπη,
ντύθηκες άστρο και Χριστός μέσα στη νύχτα
για να ρθείς,
μέσα στους χτύπους της καρδιάς, να γενηθείς..!



Οι πόλεις άδειασαν
κι οι ποιητές πριν τα μεσάνυχτα,
γυρίζουν στο λιμάνι,
Μ’ ένα παλιό φεγγάρι μόνη συντροφιά,
λευκά χαρτιά..
Μες στην παλάμη απόψε λιώνουν την καρδιά,
μελάνι χύνεται, σταλάζει στα τραγούδια και γελά..!


Χορεύει πάνω απ’ του Αιγαίου τους αφρούς,
γυρνά χαράματα..
Κοιμάται η νύχτα μες σε γέλια και σε κλάματα,
μιλά για θαύματα
κι οι στίχοι στάζουνε φωτιά..!
Στεγνή ματιά,
βρεγμένα όνειρα, μισά στη μοναξιά..

Σε αθέατους κόσμους μ’ ένα αστέρι στα μαλιά,
είμαι εδώ, είμαι ξανά,
στη μουσική μου απόψε ράβω τα φτερά...
Πετάς ψηλότερα, ζητάς να φτάσεις
μια θλιμένη αστροφεγγιά..
Δεν θα σε βρουν ποτέ ξανά..

Και όμως τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα
όσο πατάς το ίδιο χώμα,
κι όσο νοιάζεσαι..!
Όσο τη σκέψη δεν αντέχεις
να μοιράζεσαι,
το φώς χρειάζεσαι..!

Είμαι κι εγώ, μαζί σου, εδώ,
βουλιάζω μέσα σου σαν άστρο στο κενό,
και σ’ αγαπώ..!
΄Ετσι θα χτίσουμε στη γή ένα κομμάτι ουρανό,
να ονειρευτώ...

Κι αν χαραμίζομαι,
στο όνειρό μου μυστικά εξαφανίζομαι
και εξαγνίζομαι..
Πάλι βυθίζομαι..
Κι όταν πετώ ψηλά θαρρώ πως υπνοτίζομαι..!

Θυμήσου αγάπη,
μέσα στα χρόνια μου τα δίχτυα σου δε χάλασα,
στη γή ας κρυστάλιασα..
Θυμήσου αγάπη, κοίτα πόσα άλλαξα..
Μα ως εδώ,
σαν την ψυχή που φεύγει από το σώμα της,
γεννήθηκα,
στα ουράνια ξέσπασα, στο φώς,
εκεί ξεπλύθηκα..!

Σαν καταιγίδα την αυγή, σαν μουσική,
στου κεραυνού μου την ορμή,
στο χώμα χύθηκα,
κι αν διαλύθηκα,
να σε ξεχάσω όμως αγάπη δεν θυμήθηκα..!

ΘΥΜΗΣΟΥ ΑΓΑΠΗ, ΠΟΣΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΝΣΟΛΑ,
ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΜΕ ΦΩΣ ΤΗ ΣΚΟΝΗ 
ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ....!

Θυμήσου αγάπη,
τα χρόνια που έζησα στη γή, τα είδα όλα..
Και πάλι εδώ,
σαν το φαντάρο που φωνάζει απ’  τη σκοπιά
το σ’  αγαπώ,
φυλάω χαλάσματα, σε δρόμο ερημικό...

Στο μονοπάτι μου είδα νύχτα,
να γυρίζουνε οι ψυχές..
Θυμήσου αγάπη, ΑΓΑΠΗ, ΣΕ ΚΑΛΟΥΝΕ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ....!!
Αγκαλιασέ μας,  σώσε μας, βοήθησέ μας...
Θυμήσου αγάπη, αγάπη φώναξέ μας...

Τη σκόνη του ήλιου απ’ το βουνό,
παρακαλώ να κάνει σκόνη τα φαντάσματα...
ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ Τ' ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ,
ενώνουν θραύσματα,
πετούν στη σκέψη μου επάνω απ’ τα χαλάσματα,
σκιές φωτός,
φωνή μέσα στα έπη και τα άσματα..!

Θυμήσου αγάπη,
της νύχτας σε γυρέψανε οι θαμώνες....
Πίσω απ’ τα χρόνια του πολέμου, σε λησμόνησαν
οι άγριοι χειμώνες...
Μα οι ανεμώνες,
ξαναθνίζουνε την ΄Ανοιξη..!
Κάπου στο φώς το μυστικό,
στων Αρχαγγέλων την κατάνυξη,
σαν μια ηχώ να ήρθε ξανά,
πιο δυνατά,
μ’ ένα αντιφέγγισμα στης λύτρωσης το δάκρυ,
που έσταξε κάποτε στου ονείρου μου την άκρη,
κι εκεί με γένησε...

Μέσα σε τάφο, ετούτη η γή, μας φιλοξένησε,
μα ήρθα ξανά..
μ’ ένα παράπονο στα χείλη
και μια πίκρα στην καρδιά..
Με δυό φτερά,
τα ξεκουμπώνω από τα χέρια
και τα ρίχνω στη φωτιά,
σε μια φωτιά αλλιώτικη,
που μες στις φλόγες το Χριστό ξαναγεννά,
το Φώς, 
που έγινε ορθάνοιχτη αγκαλιά..!

Και είμαι εδώ, σαν τον αετό
που αναφτερώνει και πετά..!
Στη μουσική θα γίνω στίχος,
το όνειρά μου να γυρέψω..
Θα γίνω σύνεφο, μες στη στρατόσφαιρα θα βγώ
να ταξιδέψω....
Γη, πόσο με πλήγωσες, άλλη μια μέρα..
Μα άλλη μι αυγή ακούραστα,
ξεσπάω στον αέρα,
φωνή που υψώνεται..!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΔΕΝ ΚΛΕΙΔΩΝΕΤΑΙ,
ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΤΑΙ..!!

Πέρα στου ορίζοντα το φώς,
θυμήσου αγάπη,κι εγώ σε γύρεψα σαν άνθρωπος τυφλός..
Φέυγω ξανά,
πάω να κουρνιάσω εκεί που αρχίζει ο ουρανός..
Από τη γή των Αρχαγγέλων,
αγάπη άγγελος φρουρός,
απόψε κράτα με....
Θυμήσου αγάπη, και αιώνια αγάπα με....
Σαν πληγωμένο αετόπουλο της γής,
ντύνομαι πάλι, τις φτερούγες τις χρυσές της προσμονής,
και της ζωής,
ΣΤΟΧΟΣ ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ..!

Θυμήσου αγάπη,
δες καθαρά όσα δεν άντεξες να δείς,
μες στα θεμέλια σε χτίσανε της γης,
να μη με βρεις,
το φως ποτέ να μη μπορέσεις πια να δεις..

Θυμήσου αγάπη,
έχεις φτερά που ηχούν στον ίσκιο της ψυχής
και είσαι ο ήλιος ο αυτόφωτος της γής..!
Ναι, έχεις ΔΥΝΑΜΗ
που σπάει τον ιστό της φυλακής,
κι ανατινάχτηκες στα ουράνια,
ηφαίστειο ζωής..!
Κι άφησες φως την αστραπή σου,
στα θεμέλια της γής,
κι άνοιξες δρόμο μες στα σύνεφα,
γεφύρι επιστροφής...

Θυμήσου αγάπη,
στο σταυροδρόμι των ψυχών
κάτι που θέλησες να πείς,
κάτι απ’ την γή των Αρχαγγέλων,
σαν την ηχώ μιας προσευχής...

 
 Θυμήσου αγάπη, πως πάλι αιώνια θα ζεις,
μόνο ο Θεος καλά γνωρίζει
και οι σταγόνες της βροχής..... 

Μιχαέλα 

Ταξίδι Στο Αθέατο...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ..!

Θεέ μου γιατί να υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο..;Πού είσαι..;ρωτά η ψυχή..Ομως το ξέρω, είσαι εδώ...Εδώ στα σπίτια των φτωχών, των τρελών μαχητών και των μόνων..Εδώ, στα σπίτια, των τόσο άδικα δαρμένων ψυχών, των τόσο άδικα διωγμένων απ τις δουλειές τους κι απ τα σπίτια τους ανθρώπων επειδή τολμούν ακομα να μιλούν, να μάχονται για τη δικαιοσύνη..!!!Ενάντια στους πουλημένους προδότες της πατρίδας μας, ενάντια στους άρχοντες του κόσμου τούτου..Εδώ, μια αγκαλιά και μια σιωπή πριν απο την καταιγίδα.....Στους Μανταμάδες της Λέσβου, ανάμεσα στα λουλούδια ένα κρυμενο σπαθί...!Το θεεικό σπαθί που σύντομα θα διαφθείρει τους διαφθειρωντας την γη....Κι ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ.!!Μαζί μας, δίπλα μας, ανάβει τη φλογισμένη ρομφαία της καρδιάς μας, μας δίνει δύναμη να πολεμήσουμε το  άδικο.. Κι ας απολύεται πλέον, κι ας απειλείται οποιος εφαρμόζει στη ζωή του το ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, τη μάχη για το φως και τη δικαιοσύνη..!!Ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ, φωτιά του ουρανού να ζεσταίνει το κρύο, δύναμη ψυχης ν αντεξουμε στη μάχη..!!Κι ένας χορός της φωτιάς ο παλμός της καρδιάς μας στην προσμονή και το βίωμα του αιώνιου παραδείσου..Της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστου που έρχεται, είναι κοντά..!!Θάρρος Ανθρωποι..!Ελληνες, Θάρρος..!!Τελείώνει  ο πόνος κι η μάχη, μα και ο πόνος ακόμα, είναι πιο γλυκός μέσα στην αγκαλιά του Θεού, στην αγκαλιά των φτερών των αγγέλων..Για τους φονιάδες της ζωής μας όμως, τους βολεμένους αυτους προδότες που μας κυβερνάνε, μας τρομοκρατουν, μας ληστεύουνε μας απελπίζουν, μας διαλύουνε μας ξεπουλάνε, ο πόνος θα ρθει ξαφνικά της Θείας Εκδίκησης και θα είναι φριχτός, αναπάντεχος, χωρίς λύτρωση και έλεος...!!Καταβροχθείστε λοιπόν ακόμα απ τις σάρκες μας περήφανες και αψυχες εξουσίες, άρχοντες του κόσμου τούτου, ασβεστωμένοι τάφοι όπως κι ο ίδιος ο Χριστός σας αποκάλεσε αλλά το ξεχάσατε, και τολμάτε να Τον ζωγραφίζετε και να Τον κοτσάρετε πάνω απο τα φριχτά σας γραφεία οπου σα ζόμπυ κανιβαλίζετε περνώντας με το έτσι θέλω άδικα νομοσχέδια, προκαλώντας πλαστες οικονομικές κρίσεις με τζόγους χρηματιστηρίων, πουλώντας την Ελλάδα όχι σε απειλές όπλων γερμανικών και γιαταγάνια των πασάδων πλέον, αλλά χειρότερα, σε ηλίθια χαμόγελα και κανιβαλικά δείπνα πουλημένων γραβατοφόρων φιμώνοντας τις φωνές μας, τα ραδιοφωνά μας, τις μάχες μας!!!!!!Συνεχίστε...!!Εξοντώστε μας..!!Αλωστε, αυτή η ζωή δεν θα κρατήσει για πάντα...Κάποτε όλοι θα φύγουμε, κι εμείς, αλλά κι εσείς..!!Και τότε θα κλαψετε και θα θρηνήσετε, εσείς που τώρα τρωγοπίνετε στις σαρκες μας και στις ζωές μας και γελάτε, θα εκλιπαρείτε για έλεος, και έλεος δε θα βρίσκετε απο πουθενά..γιατί όποιος έδωσε μάχαιρα, μάχαιρα θα λάβει!!!Γιατί ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ..Πολεμάει ακόμα αθέατος μες απο τις δικές μας ζωές, μέσα απ τις φωνές μας που δε θα φιμώσετε, τις καθημερινές μάχες του καθένα απο μας που δε θα σταματήσετε ότι κι αν κάνετε..!!Γιατί ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδω και μας ενδυναμώνει, για να λαμψουμε κι εμείς μια μέρα πλάι του στη δόξα των αγγέλων..!!Γιατί οι άγγελοι είναι πρώτα απ όλα μαχητές και αν δεν ήταν μαχητές ενάντια στην πτωση του σατανά που ακολουθείτε και χαίρεστε, άρχοντες πρόδρομοι του αντιχρίστου,δεν θα ήταν σήμερα άγγελοι....Ναι, είναι εδώ ο Αρχιστράτηγος, στα blog μας, στις μάχες μας να επιβιώσουμε με το μέτωπο υψωμένο και καθαρό ενάντια στη βρώμα σας, στις στιγμες που λυγιζουμε, στα δακρυά μας, δύναμη και παρηγοριά..!Τί θα κάνετε..;Θα τον απολύσετε κι αυτόν μήπως..;!;Θα τον απειλείσετε με εφορίες και μνημόνια οτι θα του πάρετε το σπίτι, θα του κοψετε τη θέρμανση το φως και το νερό..;!;Δυστυχώς για σας το σπίτι του είναι εκεί που δε μπορείτε να απλώσετε τα βρομερά σας  χέρια, εκεί που είναι κι η ψυχή του καθενός, που γαντζωμένος στου Αρχαγγέλου τα φτερά πετάει και μάχεται, κερδίζωντας την Αιωνιότητα, τη ζωή που έρχεται στη δόξα των αγγέλων..!!Κι αν μας τα παρετε όλα, με αγγέλων πύρινες ρομφαίες θα ζεσταινόμαστε, με τη φωτιά της αγάπης και του δίκαιου, που ανάβουν στις ψυχές μας...Στων Μανταμάδων το Αρχαγγελικό το άγαλμα, μια κρυμένη φωτιά καραδοκεί μέσα στα μαύρα του τα μάτια και ανασαίνει...Μια απειλιτική σιωπή πριν απ την καταιγίδα..!!Μήπως σκοπεύει κανείς απο σας, πρωθυπουργοι και υπουργοί, και πουλημένοι μητροπολίτες συνένοχοι στο φόνο που τους ευλογείτε, να πάτε κατα 'κει 8 Νοεμβρίου να τον προσκυνήσετε..;!;Αν πάτε θυμηθέιτε τα λόγια κάποιας Μιχαέλας σ ένα blog.........Ισως να μη δείτε ακόμα τίποτα, να μη νιώσετε τίποτα, να πείτε μια τρελή ακόμα είναι που φωνάζει, μα θα με θυμηθείτε κάποτε και τότε θα ναι πια πολύ αργά..........!!Γιατι σας το λέω το σπαθί τρέμει σιωπηλά κρυμένο μες στα τριανταφυλλα που μοιάζουν με το αίμα της ψυχής μας....Και το αίμα μας, εκεί, πίσω απ την κόψη του σπαθιού που το φυλάει, θα βρει γαλήνη......Ειναι η σιωπη πριν απ την καταιγίδα, αυτό που δε βλέπετε, και χαίρεστε με φολκλορικές επισκέψεις προσκυνήματα, και με τα εξοργιστικά σας λόγια τα μεγάλα.....!!Ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ, μαζί με όλους εμάς τους δαρμένους και διωγμένους άδικα και μάχεται να μας στηρίξει..Μα θα σας εμφαννιστεί μια μέρα, προδότες άρχοντες, και τότε θα θελα να δω απο που θα φύγετε...!!Γιατί με σάλπιγγα και με φωνή Αρχαγγέλου θα έρθει στη γη το τέλος του πολέμου που μας ανοίξατε, σαν καλοι απογονοι του σατανά που είστε, όμως μονάχα την αντίσταση όλων μας πετυχένετε, τη μάχη του στώμεν καλώς της δύναμης και της αθανασίας των αγγέλων...!!Εκεί πηγαίνουμε όλοι εμείς, τα θύματά σας κι εσείς χαίρεστε άδικα με την αυτοκαταστροφή σας, το γκρεμισμά σας στην κόλαση και τη λίμνη του πυρός....!!Πλησιάζει απλά η λύτρωσή μας μέσα απ όλα αυτά!!Η ψυχή νύμφη του αιώνιου Παραδείσου περιμένει...Μ ένα χαμογελο στα χείλη ν αναριγεί, σε κάθε ρίγος στ Αρχαγγέλου το σπαθί, κι ένα ματωμένο τριανταφυλλο πάνω στο μαύρο νυφικό στο μέρος της καρδιάς της.......Είναι η σιωπή του ουρανου πριν την καταιγίδα η γαλήνη της, στην καταιγίδα της φωτιάς που εσείς θα καείτε και θα λιώσετε, εκείνη θα γελά και θα δροσίζεται..Θα χορεύει λυτρωμένη με τα χέρια ανοιχτα σα φτερά στου ουρανού την αγκάλη............ . .

 
 ΜΙΧΑΕΛΑ

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Καθε τι που Ανασαινει...


ΣΑΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ...




''Tonight Eternity Is An Open  Door"....Σαν δακρυσμενη προσευχή απο συναισθήματα βαθιάς συγκίνησης,για ότι μπορεί, έστω για λίγο, ν αγγίξει το φως...!"Αποψε η Αιωνιότητα, είναι μια πόρτα ανοιχτή"..υμνεί το τραγούδι, κι η καρδιά μου αναριγεί κάθε φορά σε κάθε άκουσμα...Χιλιες εικόνες μυστικές, υγρά μονοπάτια της σιωπής στο βλέμμα , που αγγίζουν στην καρδιά τη θέωση..Ερωτας...!Μια λεξη τόσο γνωστή και άγνωστη,συνηθισμένη κι ασυνήθιστη, ποιητική κι όμως τόσο πεζά ξεπεσμένη στους βάλτους της ρηχότητας..Παντα, μα πάντα όμως, όταν ηχεί στην καρδιά το παράξενο ρίγος του, κάτι μεσα μας αναζητά πισω απο τις λέξεις..Στα βαθια ανεξερεύνητα νοήματα της  ζωής..Εκεί που μια αγκαλιά κι ενα φιλί γίνονται πάθος και μαγεία,ταξίδι στο μυστικό κόσμο του θεού μέσα μας, σε μια μικρή ζωούλα, που απροστάτευτη,βγαλμένη απο καποιον αθεατο παράδεισο, αναδεύει στα σπλάχνα..Κι ύστερα γιενιέται, μεγαλώνει,ξεχνά πώς ήρθε στη ζωή κι όμως ερωτεύεται...!Κι ανακυκλωνει τη ζωή, της αγάπης το φως, το ταξίδι...Αγγελέ μου, για όλα όσα ζήσαμε μαζί, όλες τις στιγμές της τρυφερής ευτυχίας που μοιραστήκαμε κι ότι ονομάσαμε με της καρδιάς τον πολυτιμο ψίθυρο,Αγάπη και Ερωτα, για όλες εκείνες τις στιγμές που υπήρξες ο φίλος μου, ο έρωτας της ζωής μου, το φως μου μες στο σκοτάδι, ο φύλακας άγγελος μου σ ευχαριστώ...Σ ευχαριστώ.. και για όλα αυτά τα Θεία δώρα που ζήσαμε και ζούμε, δε θελω στ αλήθεια να μιλήσω για τον ξεπεσμό του έρωτα...Για το βιασμό, το δάκρυ, τους ανθρώπους που ξεχάσαν να είναι άνθρωποι και πεταξαν στη λάσπη το δώρο του Αλλου, που στέκεται δίπλα τους προσφέρωντας ότι πολυτιμότερο έχει, τον εαυτό του τον ίδιο, την αγκαλιά την ψυχή και το σώμα του..Τους ανθρώπους που ξεχάσαν να είναι άνθρωποι, χαμένοι στον εγωισμό, τη μισαλοδοξία και τη ματαιοδοξία τους, που ξερουν μόνο να πληγώνουνε όποιον τους αγάπησε με την καθολικότερη και πιο δυνατή μορφή αγάπης, τον Ερωτα..Τους ανθρώπους που ξεχάσανε κι αυτοί τον εαυτό τους σ έναν ψυχρό δικαστή, που ξέρει μόνο να βαφτίζει το ομορφότερο συναίσθημα του κόσμου, τον έρωτα,τη σύνδεση μας με την ίδια τη ζωή και την αιωνιότητα, αμαρτία και.."πάθος"...!Μα θέλω τόσο να μιλήσω για το στώμεν καλώς του Ερωτα..!Την θεικότητα που εσωκλείει,τη μαγική διασταση που μπορεί να δώσει στη ζωή μας..Στη ζωή όλων μας!Γιατί καθε ψυχή που ανασαίνει τρυφερά νοσταλγει...ότι όμορφο έζησε ή απλά ονειρεύτηκε κάποτε να ζήσει,ότι αγάπησε βαθιά γιατι την έκανε να νιώσει ότι αγαπήθηκε,όποιο ζεστό ερωτευμένο χέρι κράτησε μια κρύα νύχτα του χειμώνα το χέρι της, αφανίζοντας τα δάκρυα τη θλίψη και τη σιωπή..Γιατί οι ψυχές που ερωτεύονται αληθινά, ψελίζουν δίχως λέξεις τον ουρανό...Με ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, μια γυμνή αγκαλιά σε δυο σώματα αγάλματα, ξεχασμένα απ το χρόνο..Μια αγκαλιά που δε σκεφτεται το τέλος της, δεν ξεθωριάζει,δε βαριέται την ύπαρξη της ποτέ...κι έτσι αγγίζει μυστικά την αιωνιότητα..!Κάποιες φορές, η ύπαρξη του Αλλου, μοιάζει σαν ένα ζευγάρι σιωπηλά αγγελόφτερα που σε τυλίγουν τρυφερά..κι έτσι σε κάνουν να ξεχνάς τον πόνο την οργή το μίσος και την αδικία αυτού του κόσμου..Κι αν τα ξεχνάς για λίγο,μέσα σ αιώνιες στιγμές ομορφιάς και αγάπης,δεν συμετέχεις σ αυτά, δεν τα διαιωνίζεις..Ο Ερωτας, είναι η δύναμη που δίνει στον καθένα ένα χέρι να κρατά σφιχτά το χέρι του στη μάχη της ζωής......Η δύναμη της αμοιβαίας αυτοθυσίας και δοτικότητας που γίνεται δημιουργία..ευτυχία και ζωή..!Τί είναι όμως, αλήθεια ο έρωτας..;Το ατελείωτο ίσως, αναπαντητο πάντα ερώτημα του εσωτερικού θεεικού μας κόσμου για τον εσωτερικό θεεικό κόσμο του άλλου..Αναζητά αγωνιά και λαχταράει...Αναζητά τον Αλλον, μεσα απ την ένωση των ψυχών και τον σωμάτων..Μέσα απ τη φιλία, το γέλιο, το χάδι, το όνειρο, την αγκαλιά, το φευγαλέο αγγιγμα στο σώμα που απλώνει ένα ρίγος στην ψυχή...Και τότε νιώθεις πως ανοίγεις μες στα σύνεφα φτερά, ξεχνάς πως ζεις σ ένα σκληρο και άδικο κόσμο, και τότε έχεις τη δύναμη αληθινά να πολεμησεις..Να πολεμησεις το κακό με το κουράγιο και τη φλογα της αγάπης..!Για εκείνον ή εκείνη που αγαπάς, για τη ζωή που ανυπόμονα αναδεύει μες στο σώμα σου, στα όνειρα σου να πάρει σάρκα και οστά και να έρθει στον κόσμο....!Τότε η φωνη και η ανάσα του ανθρώπου, γίνεται μια τρυφερή μουσική, σταματά ο θάνατος και αρχίζει η ζωή...Σε ποιόν κόσμο;Σ αυτόν εδώ που ζούμε αρχικά, μα όταν ο άνθρωπος θα μάθει να εκτιμά τα τόσα δώρα του Θεου και το μεγαλύτερο ίσως όλων, τον Ερωτα, τη Θεία δύναμη της ίδιας της  ζωής που καθημερινά πεταει στα σκουπίδια της πορνείας, των βιασμών, των ρηχών σχέσεων του "one night stand", της αμαρτιοφοβίας.....Το άλλο μισό δεν υπάρχει πια γιατί κανείς δεν το πιστεύει..Μα για όλους εμάς που το πιστέψαμε υπήρξε κι έγινε το δώρο της ζωής μας..Και γι αλλους, υπάρχει απλά στον κόσμο των ονείρων τους, κι αυτό είναι στ αλήθεια αρκετό, για να βρεθει μια μέρα και  στο δρόμο της ζωής τους και να κάνει ο Ερωτας ο Αληθινός τον κόσμο στ αλήθεια καλύτερο..!Ποιός όμως δεν πληγώθηκε απο τον πληγωμένο μες σ αυτόν τον κόσμο έρωτα;Αγγελέ μου καποτε ένιωσα κι εγώ σαν πληγωμένος άγγελος που με σπασμένα τα φτερά κάνει τον πόνο της ψυχής του προσευχή και η κραυγή του ανατινάζεται στα ουράνια..Ηταν για κάποιον έρωτα που δεν ήξερε να προφέρει άλλη λέξη απο το εγώ...Δεν ήξερε να προσφέρει τίποτα άλλο εκτός απο βία, δεν ήξερε τίποτα άλλο ν αναζητά παρα εξουσία, χρήμα και δόξα..Ακόμα πονάω όταν τον σκέφτομαι...Μα δίπλα σου έμαθα πως η γυναίκα είναι ζωή και τρυφερότητα, κι ο αντρας προστασία αγάπη και δύναμη..Ενας ήρωας στον ουρανό που αναζητάει έναν ήρωα, αγγελικό φρουρό των κρίνων της ζωής, των εύθραυστων, σα βρέφη αγένητα, ονείρων της αγάπης....Κι οι δυό μαζί, είναι Θεός..!Μια ανοιχτη πόρτα στο φως της αιωνιότητας..!Γιατι στ αλήθεια δεν υπάρχει πιο βαθιά κι αληθινή αγνότητα, απο την πλήρη ένωση,σωμάτων και ψυχών, στον ουρανο της αληθινής, της Αιώνιας Αγάπης...!

Αυτοι είναι οι στίχοι απο κάποιο τραγούδι μου..Αφιερωμένο στο Μεγαλείο του αληθινού Ερωτα, στην Δύναμη της Ζωής που ανασαίνει τρυφερα, σωπαίνωντας, ανάμεσα σε τόσες άδειες λέξεις.....

Η Αρχαγγέλισσα του ονείρου έμεινε μόνη
κι απόψε πάλι, θα μιλά με τη φωτιά
κι όπως τα δακρυά της θα ραίνουνε τα κρίνα,
στο παραμύθι σου θ΄ ανοίξει τα φτερά..
Κι εσύ τα μάτια σου θα κλείσεις μοναχός
μες στον παραδεισό της για να ταξιδέψεις..
Το σ αγαπώ της ψέλισμα, ήχος γαλανός..
Πλοίο ακυβέρνητο η καρδιά της να κουρσέψεις..
Στη θάλασσά σου αργοβυθίζεται απαλά
σαν το φεγγάρι μες στο εβένινο άγριο κύμα..
Κι όπως η νύχτα αυτή τα πεπλα της σκορπά
της Αρχαγγέλισσας σου θ΄ακουσες το βήμα
απ τ΄ ουρανού του νυχτωμένου τα σκαλιά
μέσα στου ονείρου σου τα πετρωμένα δάση..
Ηχώ της θάλασσας στα χείλη της ξυπνά..
Μες στο βαθύ σου ύπνο θα ρθει να σε ψάξει..
Γερνει στο πλάι σου μ ολάνοιχτα φτερά
στη ζεστή αγκάλη σου γυρεύει καταφύγιο..
Στο πρόσωπό σου χείλη αιθέρια, γαλανά
ήπιαν της λήθης το φιλι, σ 'ερωτα επίγειο..

Κι εσύ που μ έκλεισες στο κάστρο της καρδιάς σου
έλα και χαρισέ μου πάλι τα φτερά...
μες τον ανάστερο ουρανό της μοναξιάς σου
στα παραδείσια της ψυχής σου τα νησιά..
Θα μαι η Αρχαγγέλισσα του ονείρου σου τα βράδια
που τ όνειρό σου θα σωπαίνει μοναχό..
στης γης χαμένο τα μισοσβησμένα χνάρια...
Τα σιωπηλά φτερά μου πάλι θα φορώ,
μες στην ψυχή σου θα έρχομαι να σ ανταμώνω
σα δάκρυ αγάπης στη ματιά σου να κυλώ, 
στ΄απειρα βάθη να πετώ για σένα μόνο
κάποιον ουράνιο να γυρέψω θησαυρό..

Μα είν΄ η Αρχαγγέλισα του ονείρου σου μονάχη
κι απόψε πάλι, θα μιλώ με τη φωτιά....
Στο παραμύθι τα κλειδιά, η καρδιά σου τα χει
που όλο σωπαίνει, και μ αινίγματα μιλά......!

Ειδικά αφιερωμένο σε σένα, που τόσο τ αγάπησες.......
Μιχαέλα