Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.!
Οσοι με το Χάρο (Αρχάγγελο ψυχοπομπό στον Αιώνιο Παράδεισο φυσικά...) γίναν φίλοι...βίωσαν αληθινα, απο αυτή εδω τη ζωή, τη σωτηρία της ψυχής...!''ΦΤΕΡΩΤΟ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΑ, ΠΟΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ Σ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ..'' όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι..!
Λατρεύω τη μουσικη..!!Και πολεμώ μ αυτή ενάντια στην απελπισία...Παραθέτω τρεις, γεμάτες νόημα, μουσικές συνοδείες απο έναν αγαπημένο καλλιτέχνη για το ''ταξίδι στο αθέατο''. Ελπίζω να σας αρέσουν..!
(το τελευταίο τραγουδι αφιερωμένο στην ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!)
Μιχαέλα
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013
Θυμησου Αγάπη...
ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΦΩΣ...
Συγκινημένος βαθιά με τις δύο προηγούμενες αναρτήσεις της Μιχαέλας, που εκφράζουν και το δικό μου πνεύμα απόλυτα, της θύμησα κάποιους δικούς της στίχους που υπενθυμίζουν μια όμορφη ελπίδα στου κόσμου τη μάχη,κι εκφράζουν το όμορφο ρηττό ''η Ισχύς εν τη Ενώσει''...Ενωση Θεού,Αγγέλων Αρχαγγέλων και Ανθρώπων, αλλά και Ανθρώπων μεταξυ τους σ όλα τα επίπεδα..Στον έρωτα, όπως είπες Μιχαέλα μου, αλλά και στην αληθινη φιλία, που καποιες φορές πραγματώνεται κι όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν να εκτιμουν τους αληθινους μαχητές, στο επαγγελμά τους, στην οικογενειά τους, στην πόλη τους, στο περιβάλλον τους..Να στεκονται στο πλάι αυτών, των αληθινών μαχητών χωρίς ψευτικα ανήκειν υστεροβουλίας σε καπελωμένες παρατάξεις, συμπολεμιστές και συνάνθρωποι...! Και τότε η νίκη θα κερδιθεί, αν όλοι μαζί πολεμήσουμε για την ψυχή μας, με το σπαθί του πνευματος μας,αγέρωχοι κι ανεπηρέαστοι στα υστερόβουλα ψέματα όλων των δήθεν σωτήρων, των δήθεν μαχητων και διαμορφωτων σκέψης..Εμείς τη φλόγα της ψυχής μας μοιραζόμαστε μαζί σας ευελπιστώντας ν ανάψουμε στην κάθε ψυχή τη δική της φλόγα...Μα ας συνεχίσουν οι στίχοι...!
Αγγελος
ΘΥΜΗΣΟΥ ΑΓΑΠΗ...
Πληγές που ακόμα στάζουν αίμα
και πονάνε..
Μα κάθε μέρα πιο βαθιά, πιο
μακριά
με παρασέρνει ,
ένα αστέρι με πηγαίνει, μαζί
με παίρνει..
Και μια φωνή που όλο μέσα μου
σωπαίνει
απογειώνεται, ξεσπά μαζί μου,
πλάϊ μου πεθαίνει.
Κι αυτή η γή που μελαγχόλησε,
γέμισε ψέμα,
Πές μου τι κράτησες εσύ σ’
αυτό το βλέμμα.;
Κάτι που όλα τ’ αγαπάει απ’ την αρχή, και ξαναζεί..
Κάτι που ανάβει μες στον ήλιο
κι αγρυπνεί.!
Δάκρυ που κύλησε στα χρόνια
που περνάνε,
που δεν γυρνάνε..
Σαν τα πουλιά απογειώνονται
και πιο ψηλά πετάνε..!
Σαν χελιδόνια στη Μεσόγειο,
μαύρα φτερά φοράνε
πάνω απ’ τη θάλασσα..
Θυμήσου αγάπη, όσα ξεχνάς να
θυμηθείς,
πόσο στην πόλη αυτή, βαθιά
μελαγχολείς..
Πόσες βραδιές στο σταυροδρόμι
κάτι προσπάθησες να πεις,
μόνο ο Θεός το είχε ακούσει
και οι σταγόνες της βροχής..
Θυμήσου αγάπη,
μέσα στη νύχτα έκανες τ’
όνειρο
μαχαίρι να κοπείς,
και τ’ ΄Αγιο Αίμα η προσευχή
σου
προτού ακόμα γεννηθείς...
Θυμήσου αγάπη,
ντύθηκες άστρο και Χριστός
μέσα στη νύχτα
για να ρθείς,
μέσα στους χτύπους της
καρδιάς, να γενηθείς..!
Οι πόλεις άδειασαν
κι οι ποιητές πριν τα
μεσάνυχτα,
γυρίζουν στο λιμάνι,
Μ’ ένα παλιό φεγγάρι μόνη
συντροφιά,
λευκά χαρτιά..
Μες στην παλάμη απόψε λιώνουν
την καρδιά,
μελάνι χύνεται, σταλάζει στα
τραγούδια και γελά..!
Χορεύει πάνω απ’ του Αιγαίου τους
αφρούς,
γυρνά χαράματα..
Κοιμάται η νύχτα μες σε γέλια
και σε κλάματα,
μιλά για θαύματα
κι οι στίχοι στάζουνε φωτιά..!
Στεγνή ματιά,
βρεγμένα όνειρα, μισά στη μοναξιά..
Σε αθέατους κόσμους μ’ ένα αστέρι στα μαλιά,
είμαι εδώ, είμαι ξανά,
στη μουσική μου απόψε ράβω τα
φτερά...
Πετάς ψηλότερα, ζητάς να
φτάσεις
μια θλιμένη αστροφεγγιά..
Δεν θα σε βρουν ποτέ ξανά..
Και όμως τίποτα δεν τέλειωσε
ακόμα
όσο πατάς το ίδιο χώμα,
κι όσο νοιάζεσαι..!
Όσο τη σκέψη δεν αντέχεις
να μοιράζεσαι,
το φώς χρειάζεσαι..!
Είμαι κι εγώ, μαζί σου, εδώ,
βουλιάζω μέσα σου σαν άστρο
στο κενό,
και σ’ αγαπώ..!
΄Ετσι θα χτίσουμε στη γή ένα
κομμάτι ουρανό,
να ονειρευτώ...
Κι αν χαραμίζομαι,
στο όνειρό μου μυστικά
εξαφανίζομαι
και εξαγνίζομαι..
Πάλι βυθίζομαι..
Κι όταν πετώ ψηλά θαρρώ πως
υπνοτίζομαι..!
Θυμήσου αγάπη,
μέσα στα χρόνια μου τα δίχτυα
σου δε χάλασα,
στη γή ας κρυστάλιασα..
Θυμήσου αγάπη, κοίτα πόσα
άλλαξα..
Μα ως εδώ,
σαν την ψυχή που φεύγει από
το σώμα της,
γεννήθηκα,
στα ουράνια ξέσπασα, στο φώς,
εκεί ξεπλύθηκα..!
Σαν καταιγίδα την αυγή, σαν
μουσική,
στου κεραυνού μου την ορμή,
στο χώμα χύθηκα,
κι αν διαλύθηκα,
να σε ξεχάσω όμως αγάπη δεν
θυμήθηκα..!
ΘΥΜΗΣΟΥ ΑΓΑΠΗ, ΠΟΣΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΝΣΟΛΑ,
ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΜΕ ΦΩΣ ΤΗ ΣΚΟΝΗ
ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ....!
Θυμήσου αγάπη,
τα χρόνια που έζησα στη γή,
τα είδα όλα..
Και πάλι εδώ,
σαν το φαντάρο που φωνάζει
απ’ τη σκοπιά
το σ’ αγαπώ,
φυλάω χαλάσματα, σε δρόμο
ερημικό...
Στο μονοπάτι μου είδα νύχτα,
να γυρίζουνε οι ψυχές..
Θυμήσου αγάπη, ΑΓΑΠΗ, ΣΕ ΚΑΛΟΥΝΕ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ....!!
Αγκαλιασέ μας, σώσε μας, βοήθησέ μας...
Θυμήσου αγάπη, αγάπη φώναξέ
μας...
Τη σκόνη του ήλιου απ’ το
βουνό,
παρακαλώ να κάνει σκόνη τα
φαντάσματα...
ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ Τ' ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ,
ενώνουν θραύσματα,
πετούν στη σκέψη μου επάνω
απ’ τα χαλάσματα,
σκιές φωτός,
φωνή μέσα στα έπη και τα
άσματα..!
Θυμήσου αγάπη,
της νύχτας σε γυρέψανε οι
θαμώνες....
Πίσω απ’ τα χρόνια του
πολέμου, σε λησμόνησαν
οι άγριοι χειμώνες...
Μα οι ανεμώνες,
ξαναθνίζουνε την ΄Ανοιξη..!
Κάπου στο φώς το μυστικό,
στων Αρχαγγέλων την κατάνυξη,
σαν μια ηχώ να ήρθε ξανά,
πιο δυνατά,
μ’ ένα αντιφέγγισμα στης
λύτρωσης το δάκρυ,
που έσταξε κάποτε στου ονείρου
μου την άκρη,
κι εκεί με γένησε...
Μέσα σε τάφο, ετούτη η γή, μας
φιλοξένησε,
μα ήρθα ξανά..
μ’ ένα παράπονο στα χείλη
και μια πίκρα στην καρδιά..
Με δυό φτερά,
τα ξεκουμπώνω από τα χέρια
και τα ρίχνω στη φωτιά,
σε μια φωτιά αλλιώτικη,
που μες στις φλόγες το Χριστό
ξαναγεννά,
το Φώς,
που έγινε ορθάνοιχτη αγκαλιά..!
Και είμαι εδώ, σαν τον αετό
που αναφτερώνει και πετά..!
Στη μουσική θα γίνω στίχος,
το όνειρά μου να γυρέψω..
Θα γίνω σύνεφο, μες στη
στρατόσφαιρα θα βγώ
να ταξιδέψω....
Γη, πόσο με πλήγωσες, άλλη μια
μέρα..
Μα άλλη μι αυγή ακούραστα,
ξεσπάω στον αέρα,
φωνή που υψώνεται..!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΔΕΝ ΚΛΕΙΔΩΝΕΤΑΙ,
ΓΙΑΤΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΤΑΙ..!!
Πέρα στου ορίζοντα το φώς,
θυμήσου αγάπη,κι εγώ σε γύρεψα
σαν άνθρωπος τυφλός..
Φέυγω ξανά,
πάω να κουρνιάσω εκεί που
αρχίζει ο ουρανός..
Από τη γή των Αρχαγγέλων,
αγάπη άγγελος φρουρός,
απόψε κράτα με....
Θυμήσου αγάπη, και αιώνια
αγάπα με....
Σαν πληγωμένο αετόπουλο της
γής,
ντύνομαι πάλι, τις φτερούγες
τις χρυσές της προσμονής,
και της ζωής,
ΣΤΟΧΟΣ ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ..!
Θυμήσου αγάπη,
δες καθαρά όσα δεν άντεξες να
δείς,
μες στα θεμέλια σε χτίσανε
της γης,
να μη με βρεις,
το φως ποτέ να μη μπορέσεις
πια να δεις..
Θυμήσου αγάπη,
έχεις φτερά που ηχούν στον
ίσκιο της ψυχής
και είσαι ο ήλιος ο αυτόφωτος
της γής..!
Ναι, έχεις ΔΥΝΑΜΗ
που σπάει τον ιστό της
φυλακής,
κι ανατινάχτηκες στα ουράνια,
ηφαίστειο ζωής..!
Κι άφησες φως την αστραπή σου,
στα θεμέλια της γής,
κι άνοιξες δρόμο μες στα
σύνεφα,
γεφύρι επιστροφής...
Θυμήσου αγάπη,
στο σταυροδρόμι των ψυχών
κάτι που θέλησες να πείς,
κάτι απ’ την γή των Αρχαγγέλων,
σαν την ηχώ μιας προσευχής...
Θυμήσου αγάπη, πως πάλι αιώνια θα ζεις,
μόνο ο Θεος καλά γνωρίζει
και οι σταγόνες της βροχής.....
Μιχαέλα
Ταξίδι Στο Αθέατο...
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ..!
Θεέ μου γιατί να υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο..;Πού είσαι..;ρωτά η ψυχή..Ομως το ξέρω, είσαι εδώ...Εδώ στα σπίτια των φτωχών, των τρελών μαχητών και των μόνων..Εδώ, στα σπίτια, των τόσο άδικα δαρμένων ψυχών, των τόσο άδικα διωγμένων απ τις δουλειές τους κι απ τα σπίτια τους ανθρώπων επειδή τολμούν ακομα να μιλούν, να μάχονται για τη δικαιοσύνη..!!!Ενάντια στους πουλημένους προδότες της πατρίδας μας, ενάντια στους άρχοντες του κόσμου τούτου..Εδώ, μια αγκαλιά και μια σιωπή πριν απο την καταιγίδα.....Στους Μανταμάδες της Λέσβου, ανάμεσα στα λουλούδια ένα κρυμενο σπαθί...!Το θεεικό σπαθί που σύντομα θα διαφθείρει τους διαφθειρωντας την γη....Κι ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ.!!Μαζί μας, δίπλα μας, ανάβει τη φλογισμένη ρομφαία της καρδιάς μας, μας δίνει δύναμη να πολεμήσουμε το άδικο.. Κι ας απολύεται πλέον, κι ας απειλείται οποιος εφαρμόζει στη ζωή του το ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, τη μάχη για το φως και τη δικαιοσύνη..!!Ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ, φωτιά του ουρανού να ζεσταίνει το κρύο, δύναμη ψυχης ν αντεξουμε στη μάχη..!!Κι ένας χορός της φωτιάς ο παλμός της καρδιάς μας στην προσμονή και το βίωμα του αιώνιου παραδείσου..Της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστου που έρχεται, είναι κοντά..!!Θάρρος Ανθρωποι..!Ελληνες, Θάρρος..!!Τελείώνει ο πόνος κι η μάχη, μα και ο πόνος ακόμα, είναι πιο γλυκός μέσα στην αγκαλιά του Θεού, στην αγκαλιά των φτερών των αγγέλων..Για τους φονιάδες της ζωής μας όμως, τους βολεμένους αυτους προδότες που μας κυβερνάνε, μας τρομοκρατουν, μας ληστεύουνε μας απελπίζουν, μας διαλύουνε μας ξεπουλάνε, ο πόνος θα ρθει ξαφνικά της Θείας Εκδίκησης και θα είναι φριχτός, αναπάντεχος, χωρίς λύτρωση και έλεος...!!Καταβροχθείστε λοιπόν ακόμα απ τις σάρκες μας περήφανες και αψυχες εξουσίες, άρχοντες του κόσμου τούτου, ασβεστωμένοι τάφοι όπως κι ο ίδιος ο Χριστός σας αποκάλεσε αλλά το ξεχάσατε, και τολμάτε να Τον ζωγραφίζετε και να Τον κοτσάρετε πάνω απο τα φριχτά σας γραφεία οπου σα ζόμπυ κανιβαλίζετε περνώντας με το έτσι θέλω άδικα νομοσχέδια, προκαλώντας πλαστες οικονομικές κρίσεις με τζόγους χρηματιστηρίων, πουλώντας την Ελλάδα όχι σε απειλές όπλων γερμανικών και γιαταγάνια των πασάδων πλέον, αλλά χειρότερα, σε ηλίθια χαμόγελα και κανιβαλικά δείπνα πουλημένων γραβατοφόρων φιμώνοντας τις φωνές μας, τα ραδιοφωνά μας, τις μάχες μας!!!!!!Συνεχίστε...!!Εξοντώστε μας..!!Αλωστε, αυτή η ζωή δεν θα κρατήσει για πάντα...Κάποτε όλοι θα φύγουμε, κι εμείς, αλλά κι εσείς..!!Και τότε θα κλαψετε και θα θρηνήσετε, εσείς που τώρα τρωγοπίνετε στις σαρκες μας και στις ζωές μας και γελάτε, θα εκλιπαρείτε για έλεος, και έλεος δε θα βρίσκετε απο πουθενά..γιατί όποιος έδωσε μάχαιρα, μάχαιρα θα λάβει!!!Γιατί ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ..Πολεμάει ακόμα αθέατος μες απο τις δικές μας ζωές, μέσα απ τις φωνές μας που δε θα φιμώσετε, τις καθημερινές μάχες του καθένα απο μας που δε θα σταματήσετε ότι κι αν κάνετε..!!Γιατί ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδω και μας ενδυναμώνει, για να λαμψουμε κι εμείς μια μέρα πλάι του στη δόξα των αγγέλων..!!Γιατί οι άγγελοι είναι πρώτα απ όλα μαχητές και αν δεν ήταν μαχητές ενάντια στην πτωση του σατανά που ακολουθείτε και χαίρεστε, άρχοντες πρόδρομοι του αντιχρίστου,δεν θα ήταν σήμερα άγγελοι....Ναι, είναι εδώ ο Αρχιστράτηγος, στα blog μας, στις μάχες μας να επιβιώσουμε με το μέτωπο υψωμένο και καθαρό ενάντια στη βρώμα σας, στις στιγμες που λυγιζουμε, στα δακρυά μας, δύναμη και παρηγοριά..!Τί θα κάνετε..;Θα τον απολύσετε κι αυτόν μήπως..;!;Θα τον απειλείσετε με εφορίες και μνημόνια οτι θα του πάρετε το σπίτι, θα του κοψετε τη θέρμανση το φως και το νερό..;!;Δυστυχώς για σας το σπίτι του είναι εκεί που δε μπορείτε να απλώσετε τα βρομερά σας χέρια, εκεί που είναι κι η ψυχή του καθενός, που γαντζωμένος στου Αρχαγγέλου τα φτερά πετάει και μάχεται, κερδίζωντας την Αιωνιότητα, τη ζωή που έρχεται στη δόξα των αγγέλων..!!Κι αν μας τα παρετε όλα, με αγγέλων πύρινες ρομφαίες θα ζεσταινόμαστε, με τη φωτιά της αγάπης και του δίκαιου, που ανάβουν στις ψυχές μας...Στων Μανταμάδων το Αρχαγγελικό το άγαλμα, μια κρυμένη φωτιά καραδοκεί μέσα στα μαύρα του τα μάτια και ανασαίνει...Μια απειλιτική σιωπή πριν απ την καταιγίδα..!!Μήπως σκοπεύει κανείς απο σας, πρωθυπουργοι και υπουργοί, και πουλημένοι μητροπολίτες συνένοχοι στο φόνο που τους ευλογείτε, να πάτε κατα 'κει 8 Νοεμβρίου να τον προσκυνήσετε..;!;Αν πάτε θυμηθέιτε τα λόγια κάποιας Μιχαέλας σ ένα blog.........Ισως να μη δείτε ακόμα τίποτα, να μη νιώσετε τίποτα, να πείτε μια τρελή ακόμα είναι που φωνάζει, μα θα με θυμηθείτε κάποτε και τότε θα ναι πια πολύ αργά..........!!Γιατι σας το λέω το σπαθί τρέμει σιωπηλά κρυμένο μες στα τριανταφυλλα που μοιάζουν με το αίμα της ψυχής μας....Και το αίμα μας, εκεί, πίσω απ την κόψη του σπαθιού που το φυλάει, θα βρει γαλήνη......Ειναι η σιωπη πριν απ την καταιγίδα, αυτό που δε βλέπετε, και χαίρεστε με φολκλορικές επισκέψεις προσκυνήματα, και με τα εξοργιστικά σας λόγια τα μεγάλα.....!!Ο Αρχιστράτηγος των αγγέλων είναι εδώ, μαζί με όλους εμάς τους δαρμένους και διωγμένους άδικα και μάχεται να μας στηρίξει..Μα θα σας εμφαννιστεί μια μέρα, προδότες άρχοντες, και τότε θα θελα να δω απο που θα φύγετε...!!Γιατί με σάλπιγγα και με φωνή Αρχαγγέλου θα έρθει στη γη το τέλος του πολέμου που μας ανοίξατε, σαν καλοι απογονοι του σατανά που είστε, όμως μονάχα την αντίσταση όλων μας πετυχένετε, τη μάχη του στώμεν καλώς της δύναμης και της αθανασίας των αγγέλων...!!Εκεί πηγαίνουμε όλοι εμείς, τα θύματά σας κι εσείς χαίρεστε άδικα με την αυτοκαταστροφή σας, το γκρεμισμά σας στην κόλαση και τη λίμνη του πυρός....!!Πλησιάζει απλά η λύτρωσή μας μέσα απ όλα αυτά!!Η ψυχή νύμφη του αιώνιου Παραδείσου περιμένει...Μ ένα χαμογελο στα χείλη ν αναριγεί, σε κάθε ρίγος στ Αρχαγγέλου το σπαθί, κι ένα ματωμένο τριανταφυλλο πάνω στο μαύρο νυφικό στο μέρος της καρδιάς της.......Είναι η σιωπή του ουρανου πριν την καταιγίδα η γαλήνη της, στην καταιγίδα της φωτιάς που εσείς θα καείτε και θα λιώσετε, εκείνη θα γελά και θα δροσίζεται..Θα χορεύει λυτρωμένη με τα χέρια ανοιχτα σα φτερά στου ουρανού την αγκάλη............ . .
ΜΙΧΑΕΛΑ
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
Καθε τι που Ανασαινει...
Αυτοι είναι οι στίχοι απο κάποιο τραγούδι μου..Αφιερωμένο στο Μεγαλείο του αληθινού Ερωτα, στην Δύναμη της Ζωής που ανασαίνει τρυφερα, σωπαίνωντας, ανάμεσα σε τόσες άδειες λέξεις.....
Η Αρχαγγέλισσα του ονείρου έμεινε μόνη
κι απόψε πάλι, θα μιλά με τη φωτιά
κι όπως τα δακρυά της θα ραίνουνε τα κρίνα,
στο παραμύθι σου θ΄ ανοίξει τα φτερά..
Κι εσύ τα μάτια σου θα κλείσεις μοναχός
μες στον παραδεισό της για να ταξιδέψεις..
Το σ αγαπώ της ψέλισμα, ήχος γαλανός..
Πλοίο ακυβέρνητο η καρδιά της να κουρσέψεις..
Στη θάλασσά σου αργοβυθίζεται απαλά
σαν το φεγγάρι μες στο εβένινο άγριο κύμα..
Κι όπως η νύχτα αυτή τα πεπλα της σκορπά
της Αρχαγγέλισσας σου θ΄ακουσες το βήμα
απ τ΄ ουρανού του νυχτωμένου τα σκαλιά
μέσα στου ονείρου σου τα πετρωμένα δάση..
Ηχώ της θάλασσας στα χείλη της ξυπνά..
Μες στο βαθύ σου ύπνο θα ρθει να σε ψάξει..
Γερνει στο πλάι σου μ ολάνοιχτα φτερά
στη ζεστή αγκάλη σου γυρεύει καταφύγιο..
Στο πρόσωπό σου χείλη αιθέρια, γαλανά
ήπιαν της λήθης το φιλι, σ 'ερωτα επίγειο..
Κι εσύ που μ έκλεισες στο κάστρο της καρδιάς σου
έλα και χαρισέ μου πάλι τα φτερά...
μες τον ανάστερο ουρανό της μοναξιάς σου
στα παραδείσια της ψυχής σου τα νησιά..
Θα μαι η Αρχαγγέλισσα του ονείρου σου τα βράδια
που τ όνειρό σου θα σωπαίνει μοναχό..
στης γης χαμένο τα μισοσβησμένα χνάρια...
Τα σιωπηλά φτερά μου πάλι θα φορώ,
μες στην ψυχή σου θα έρχομαι να σ ανταμώνω
σα δάκρυ αγάπης στη ματιά σου να κυλώ,
στ΄απειρα βάθη να πετώ για σένα μόνο
κάποιον ουράνιο να γυρέψω θησαυρό..
Μα είν΄ η Αρχαγγέλισα του ονείρου σου μονάχη
κι απόψε πάλι, θα μιλώ με τη φωτιά....
Στο παραμύθι τα κλειδιά, η καρδιά σου τα χει
που όλο σωπαίνει, και μ αινίγματα μιλά......!
Ειδικά αφιερωμένο σε σένα, που τόσο τ αγάπησες.......
Μιχαέλα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)